Leefbaar loon

Grote kledingmerken laten al decennia lang de kleding vervaardigen in de zogenaamde ‘lage  loon landen’. De productiekosten voor deze bedrijven zijn daarom zo laag mogelijk wat een enorm positieve invloed heeft op de winst van deze bedrijven. Steeds meer mensen zetten echter hun vraagtekens bij de werkwijze van deze grote bedrijven. Is het ethisch wel allemaal zo verantwoord denken steeds meer mensen uit de westerse wereld. Recentelijk was er het enorme ongeluk in een fabriek van de H&M wat het leven van tientallen mensen kostte.  Hoewel de omstandigheden en het loon van de werknemers in dit soort landen erg laag zijn verdedigen de grote bedrijven zicht bijna altijd met het gegeven dat de loonverwerking voldoet aan de minimumeisen. Er is echter een verschil tussen een minimumloon en een leefbaar loon. Om te kunnen leven in dit soort landen heb je bijvoorbeeld ook geld nodig om op zij te leggen voor gezondheidszorg.

Volgens Sara Ceustermans van de Schone Klerencampagne zijn de lonen die grote bedrijven betalen in dit soort landen lang niet altijd genoeg om van te leven.  ‘In Cambodja heb je bijvoorbeeld meer geld nodig om te overleven dan in Bangladesh -een van de armste landen van Azië. Daarom verschillen die cijfers zo van land tot land.’ Het zou dan ook rechtvaardig zijn dat er een salarisberekening komt die rekening houdt met deze verschillen. Consumenten uit de westerse wereld zijn ook over het algemeen echt wel bereidt om iets meer te betalen voor een shirtje of een jeans als ze weten dat de producten op een eerlijke manier tot stand zijn gekomen. Het lijkt er ook op dat de politiek, zowel nationaal als internationaal, een belangrijkere rol hierin moet gaan spelen. Er moet meer dwingende regelgeving komen voor de grote kleding fabrikanten zodat er een eerlijk salaris komt voor de arme bevolking uit deze landen.